چی میخواستم چی شد!!
حدودا همین موقع ها بود از ماه قبل که اومدم و اینجا یه یادگاری برای خودم نوشتم...
به خودم قول دادم که دو سال دیه هیچ وقت آرزوی الانم رو نکنم(یعنی وضع از اینم بدتر نشه)
خب تو این 1 ماه پدربزرگم فوت شد، معدلم 17 شد( که خیلیییی خوب نیست متوسط هست برای سمپادی بودن)،و کلا شکست زیاد داشتم...
ولی چه میشه کرد،غم و اندوه داشتن طبیعیه ولی تا یجایی.
فعلا تا 1 سال آینده تمرکز اصلیم کنکوره،کنکوری که بلای جون هر جوان 18 ساله ایرانی شده(9 ماه دیگه 18 سالم هم تموم میشه و رسما و شرعا یک انسان بالغ میشم)
پلن هایی برای بعد کنکور دارم که اولین و مهم ترینش که کمک زیادی به مستقل شدن یک فرد میکنه گرفتن گواهینامه هستش(من عاشق رانندگی ام)
در کل دنیای بدی شده ، هیچ کس خوشحال نیست ، و دلیلی هم برای خوشحال بودن پیدا نمیشود.
2 سال پیش این موقع ها بهترین دوران زندگیم بود به نظرم(فکر کن کرونا هم نبود چی میشد وای) امیدوارم 2 سال دیگر هم بهترین دوران زندگیم باشد که نه یک دانشجویی حسرت دار:/
اسفند 1401