رها اثری از سعید نجفی که منو تحت تاثیر قرار داد!
داستان خانواده ای محروم که حتی از تامین نیاز های اولیه هم عاجز بودن و دست دوم بخر بودن
من از کاراکتر توحید کاملا این حس تلاش برای درآمد رو گرفتم، البته منتقدین میگن داخل فیلم خیلی اغراق شده و خیلی از موارد برای حس ترحم گرفتن ساخته شده، به هر نحو به نظر من فیلم قشنگ و خوبی بود و فارغ از اینکه شهاب حسینی بازی کرده ببینیدش!
درد هممون رو نشون میده
سلامممم
دومین هفته کنکور هم تموم شد
این هفته کمی از اون فاز افسردگی و دپرسی کنکور در اومدم و دیگه فعلا در آرامش به سر میبرم
راستش هفته قبل که این متن رو نوشتم قرار بود فرداش(شنبه) برگردیم به سمت تهران
و صبح از خواب بیدار شدیم و داشتیم وسایل رو جمع میکردیم
نوبت به گذاشتن وسایل داخل ماشین رسید که من داشتم وسایل رو منتقل میکردم و دیدم وای ، ماشین کجه!!!
بله چرخ عقب سمت شاگرد پنجر شده بود و جک زدم و متوجه شده براده اهنی داخلش رفته ، در آوردم و به هر زحمتی که بود چرخ رو تا سر جاده بردیم و تاکسی گرفتیم تا اولین تعمیرگاهی نزدیک چلندر ، خلاصه که با هزار دردسر پنجری ماشین رو گرفتیم و برگشتیم تهران
روز دوشنبه برای ثبت نام گواهینامه رفتم آموزشگاه رانندگی ، ۶۰۲۵ تومن برای ۸ جلسه کلاس آیین نامه و ۱۰ جلسه کلاس شهری
اول تو آموزشگاه مدارک رو پر کردم و بعدش برای احراز هویت به پلیس +۱۰ و سپس هم برای معاینه چشم به چشم پزشکی مورد تایید پلیس
کل فرآیند ۴ ۵ ساعتی طول کشید و از هفته دیگه کلاسام شروع میشه
این هفته چند تا فیلم دانلود کردم ببینم که فعلا ۲ تای اون ها رو دیدم و امشب به احتمال زیاد سومی رو هم میبینم!
اولیش مهمان ناخونده بود که یک فیلم اسپانیایی ساخت ۲۰۱۶ بود که بی نهایت لذت بردم و جدی جدی ذهنم رو درگیر خودش کرد و آخرش هم شوک شدم!
دومیش هم زندانیان بود یک اثر آمریکایی ساخت ۲۰۱۳ که اون هم برام خیلی عجیب بود و واقعا لذت بردم
سومی هم به احتمال زیاد شاتر آیلند باشه و ببینیم چیه!
امروز هم رفتم سینما و فیلم پول و پارتی رو دیدم و در یک کلام ؛ افتضاح ، بی محتوا ، بی ایده و زیادی هندی!
تنها نکته مثبت امروز تا به الان این بود آب کاکتوس بسی خوشمزه است!
راستش من جز اون دسته از افرادی بودم که فیلم سینمایی بی بدن را صرفا برای تجدید خاطرات دیدم ولی بازهم نکات جدیدی برایم داشت
بی بدن داستان آرمان عبدالعالی و غراله شکور رو روایت می کنه ، داستانی عاشقانه که تهش به مرگ غزاله ختم شد...
هنوز هم برای من جای ابهام داره و با دیدن این فیلم هم چیزی از ابهاماتم کم نشد ، اینکه واقعا چه بر سر اون جنازه اومد ، آیا واقعا خانواده آرمان جای جنازه رو میدونستن و نگفتن و یعنی به قیمت اینکه پسرشون اعدام بشه؟پس واقعا نمیدونستن جنازه کجاست و اگر هم نمیدونن پس کی میدونه؟
بخوام فیلم رو نقد کنم کلیت داستان درست بود اما جزئیات نه مثلا روز اعدام آرمان هم جلسه سازش برگزار شد یا من هیچ وقت تو داستان پروندشون رشوه پدر به پزشکی قانونی رو نخوندم یا آرمان یک برادر داشت که او هم توی داستان واقعی اثر گذار بود یا اصلا پدر آرمان زن دوم نداشت و....
خلاصه ماجرا آرمان و غزاله عاشق هم بودن و سر یک جنون اشتباه دو خانواده برای همیشه عزادار شدن ، یکی بخاطر قتل دخترشان و نداشتن قبری برای سوگواری و دیگری هم پر پر شدن پسرشان سر یک جنون
راستش این داستان جنایی با دیگر داستان های جنایی متفاوت است ، نه خانواده غزاله و نه خانواده آرمان از خانواده های متوسط جامعه به حساب نمیومدن و قطعا اگر اون جنون رخ نمیداد هیچ وقت هیچ وقت هیچ وقت پاشون به دادگاه و زندان و ... رخ نمیداد
راستیتش از نظر من آرمان رو پدرش کشت ، چه داخل فیلم و چه داخل واقعیت
به نظر من این پدر آرمان بود که باعث شد خانواده شکور رضایت ندن ، چون پدر آرمان هم رضایت اون ها رو میخواست و هم عدم پذیرش قتل توسط پسرش
که از همون اول هم معلوم بود که آرمان مرتکب قتل شده و خانواده آرمان مسیر اشتباهی رو در پیش گرفتن ، اون ها به جای سوگواری و هم دردی با خانواده مقتول سعی کردن اصلیت و کلیت داستان رو زیر سوال ببرن و بگن اصلا این غزاله بوده که مرتکب اشتباه شده و فشار رسانه ای افرادی مثل شاهین صمد پور وارد ماجرا شدن
به نظرم اگر این ماجرا هیچ وقت رسانه ای نمی شد الان آرمان به عنوان یک وکیل داشت تو جامعه فعالیت میکرد و بعید بدونم آدمی بوده باشه که بخواد دوباره اینجور عاشقی و ... رو تجربه کنه
تاثیر گذار ترین جای فیلم برای من اون صحنه ای بود که سروش(آرمان) گفت پاهام یخ کرده و سرباز جوراب هاشو بهش داد ، سکانس بعدی اون سرباز داشت به جوراب هاش نگاه میکرد و گذاشت یادگاری بمونه...
در نهایت اون دختری که داخل فیلم ازدواج کرد و اعتراف کرد عکس ها رو اون پخش کرده ؛ از این آدم های سمی دوری کنید!!!
از هفته قبل تصمیم گرفته بودیم برای تماشای فیلم غریب یک روز هماهنگ کنیم و بریم سینمای صبا مال(واقع در میدان حر نزدیک به مدرسه) تماشا کنیم
کلا هم میدونستیم این ژانر فیلم رو دو نفر میپسندیم:) ، من و محراب!
از سینما تیکت خرید کردیم با این که میدانستیم در آن زمان با توجه به رمضان سینما خیلی طرفدار ندارد ، اولین بار هم بود که چیزی در طول فیلم نخوردم و یکمی کلافه کننده بود!
با این حال من وسواس این را دارم حتما در ردیف اول و صندلی وسط بنشینم:)
سینما مطابق انتظار خالی بود و نکته جالب تر این بود با توجه به اینکه سینما و فودکورت در یک سالن قرار داشتند پله برقی های منتهی به طبقه سینما و فودکورت بسته شده بود! و مجبور شدیم از شهر فرش (که خاطره خیلی زیبایی ازش ندارم و اولین باری که فهمیدم شانس ندارم همانجا بود) بگذریم.
بوفه هم تعطیل بود و حتی یک آب هم نتواستم بخرم! حتی یک آب!(#احترامات_دوطرفه)
خود فیلم خیلی قشنگ بود ولی فکر کنم عام پسند شرایط کنونی ایران نبود ، صادقانه بگوییم شرایط کنونی ایران اینجوریست که هر چی سپاهی و ارتشی هست بی شرفه و هر چی حزب خارج کشوره مدافعان آزادی!
کلیت داستان هم همین بود ، گروه های مسلحانه واقع در کردستان به اسم آزادی میخواستند از ایران جدا شوند.
یکی از نکات منفی فیلم نداشتن زیر نویس بود، برخی جا ها واقعا کردیش خیلی کردی بود دیگه و هیچ چیز نمی شد فهمید!
قهرمان این داستان محمد بروجردی و رهبر آن طرف رهبر گروه خلق .
تقابل و طرز فکر این ۲ جالب بود برام.
به نظرم این فیلم در کنار فیلم "فسیل" و "ملاقات خصوصی" رو پرده سینما ارزش دیدن دارند ، همچنین فیلم برادران لیلا هم بصورت کاملا غیرقانونی قابل دیدن هست:)
از دیروز که خبر تعطیلی مدارس تهران برای بار هزارم اومد ، تصمیم گرفتم سریال پوست شیر رو نگاه بندازم.
تا قسمت پنجم فصل دوم سریالی بسیار زیبا و خوش ساختی هستش. حتما پیشنهاد میکنم یک دور ببینید.
برای منی که سریال های جنایی همراه با بیان مشکلات اجتماعی رو خیلی دوست دارم کاملا زیبا و مفهومی بود.
تمام بازیگران برای نقششون به بهترین شکل ممکن انتخاب شدند،من تو کمتر از 24 ساعت بالغ بر 13 قسمتشو نگاه کردم!!
اگر دوست داشتید میتونید از فیلیمو تماشا کنید
فیلم روزی روزگاری در هالیوود(once upon a time in hollywood)فیلمی جذاب با داستانی به نظرم قوی بود.
دی کاپریو،برد بیت و مارگارت رابی
داستان بر میگرده به حدود 50 سال قبل.
از نظر بصری 2 حالت داره:
1)آمریکا انقدر پیشرفته بود و باحال بوده
2)اینا دروغ جلوه دادن
خودم میگم گزینه 1 محتمل تره.
فیلم تو دسته کمدی دسته بندی میشه،و ته بندی خوبی میتونست داشته باشه،داستان همون طوری که خود کارگردان گفت بهو متوقف شده انگاری:)
من که دوستش داشتم و به
نظرم چیز باحالی بود.
فیلم سوم داستان عاشقانه(Marriage story) هست.
فیلمی با بازی اسکارلت جوهانسون و آدام درایور
این فیلم داشت نحوه جدایی دو زوج عاشق (جدا عاشق هم بودن من نمیدونم چرا تا لحظه آخر داشتن طلاق میگرفتن)
فیلم قشنگی بود،خداروشکر هیچ صحنه خاصی که نشه با خانواده دید نداشت.
منتهی ممکنه از یک نواحتی فیلم کمی خسته شید.چون تهش میدونید میخوان جدا شن.
عاشقی اون ها اونقدر قوی بود که حتی موکل هاشون نتونستن دروغ های درست درمونی براشون پیدا کنن.
اگر دوست داشتید میتونید ببینید از سایت های معتبر.
