سینا ثابتی فرد||Sina Sabetifard

از این مسیر تقریبا ۳ سال فقط ۵۰ روز دیگه مونده
مسیری که به نظرم خیلی شیرین شروع شد وسطاش خیلیییی تلخ شد و آخرش هم داره با یک بی حسی تموم میشه

من کسی بودم که هم خودم هم بابام شروع کنکور رو اول تیر سال ۱۴۰۰ دیدیم . در واقع از همون موقع سال دهم که کلاس ها آنلاین بود تک و توک تست میزدم سر کلاس های عمومی و سعی میکردم کلاس ها رو خوب گوش کنم و فعالیت بکنم . در واقع من هیچ وقت خواب کلاس نبودم اونی بودم که نمیذاشتم بقیه یک کمی خواب راحت داشته باشن..

اگر به عقب برگردم این کار رو میکنم؟ جواب سوالم بستگی به کلاس نهمم داره . اگر به حرف رفیقم که خودش هم در نهایت طلای ریاضی شد گوش میدادم ، المپیاد میخوندم و میرفتم واحد رده ب خب منطقا هیچ وقت تو مقاطع دهم و یازدهم کنکور نمی خوندم ولی خب اشتباهی کردم بزرگ و دنبال علاقم نرفتم چون فکر کردم هیچی نمیشم!
همین حوزه هم به الان که دیگه توصیه ها فایده نداره چون نهایی وجود داره ولی اگر مثل شیوه قبل بود باز هم این کار رو میکردم و تازه بیشتر و کمتر به مدرسه توجه میداشتم!
شاید یکی از دلایلی که من امسال کمتر از حالت عادی اذیت شدم این بود تنها دغدغم یادگیری دروس ۱۲ بود و از سال های گذشته خودم تقریبا راضی بودم

در کل، انتهای این مسیر نمی گویم برایم مهم نیست چرا اتفاقا خیلی هم مهم هست که بتونم تلاش هام رو به ثمر بنشونم ولی خب مسائلی هست که به نظرم از کنکور برای هر شخصی مهم تره

تناسب اندام ، رژیم غذایی، سلامت روان، فعالیت های اجتماعی، فعالیت های درآمد زا، خانواده، زبان، مهارت های شخصی، تولید محتوا و ... دیگه هستن که کنکور باعث شد من ازشون فاصله بگیرم یا دست کم به ایده آل های خودم نرسم

شاید به نظرم این تابستون خیلی تابستون سخت تری برایم باشه چون تو این تابستون قرار نیست مطالب ۲ سال گذشته که کار کردم رو مرور کنم
میخوام ۳ سال عقب موندگی خودم رو از اجتماع جبران کنم ۳ سالی که بهونم کنکور بود بهونم درسم بود و الان چه نتیجش خوب باشه چه بد دیگه سپر من نیست
اگر خوب باشه که خب فقط اون کافی نیست اگر هم بد باشه خب اوکی حداقل تو حوزه های دیگه کار کنیم

در نهایت نتیجه کنکور هر چه شد تموم میشه میره ولی من همچنان سینام ، مخلص شما

اگر خوب بودم بهتر میشم اگر بد بودم ببخشید قول میدم بهتر درست بشم!

2 هفته پیش قرار گذاشتم که 2 هفته دیگه بیام بگم موفق شدم یا نه

راستش هر وقت یاد 6 بهمن پارسال میوفتم دلشوره میگیرم نکنه امسال هم همین بشه؟!

ولی خب

من از دو هفته اخیر 3 تا آزمون دادم ، 2 تا قلمچی ، یدونه حلی سنج

نتیجه جفت آزمون های قلمچی فوق العاده بود ؛ قلمچی اولی رو 6800 شدم و رتبه 150 کشوری ؛ قلمچی دوم رو هم 6500 شدم رتبه 740 کشوری

از نتیجه های قلمچی راضیم

ولی از نتیجه حلی سنج اصلا!!

البته خب دو تا مسئله مهم وجود داره
جفت قلمچی ها رو انلاین دادم و حلی سنج رو حضوری

ولی خب بیشتر از اون چیزی که ماجرا رو مبهم میکنه سبک آزمون هاست

من تو قلمچی هیچ استرس و فشاری بروم نیست و با خیال راحت رو سوالا فکر و تمرکز میکنم و مطمئنم نتیجم خوبه

ولی داخل حلی سنج ؟ خیر

هر سری استرس دارم وای نکنه درصدم بد شه فلانی بیاد بگه فلان بیسار

خلاصه

چیزایی که این 2 هفته بهش دست یافتم اولا یه مطالعه 13 ساعته واقعا با کیفیت بود

و اینکه اگر درست بخونم میشه

برای همین دلم نمیاد اینجارو ترک کنم

میخوام از همه مسیر چیزی به یادگار بمونه....

امروز روز جالبی نبود اصلا

از صبحش یچیز باورنکردنی دیدم اعصاب و روانم به هم ریخت درست شدم

بعد از ظهر یه خبری که میدونستم رخ میده رو شنیدم و بازم اعصاب و روانم به هم ریخت!
خبر خیلی ساده بود

داداشم اس ام اس زد

"ماشین بابا رو تحویل دادیم"


ماشین بابام یچیزی شبیه مستاجر بودن بود
ماهی یه مقدار خاص میدادیم و کل تایم برای ما بود ماشین ، از این ماشین های پلاک مخصوص و محدودیت دار نبود و منم خیلی خوشحال بودم امسال قراره دیگه تحویل بدیمش و ماشین خودمون رو تحویل بگیریم ، تیگو ۸ پرو !

ولی خب این یه خطی که داداشم نوشت فلش بکی بود به وسعت ۲۷۰ هزار کیلومتر!
و خب انسانیم دیگه ، دلمون برای لحظه هایی که میدونیم دیگه هیچ وقت تکرار نمیشن تنگ میشه برای همین کل باکس گسسته یه دست تست میزدم اون یکی دست دستمال به دست!

دلم تنگ میشه

برای اون شمال رفتن هایی که صندوق ماشین با سلام و صلوات بسته میشد
برای مهندسی باربند بستن هایی که سخت میزون میشد
برای جاده و چالوس رانندگی بابام و خواب عمیقم بغل پتو و بالشت

برای تخمین زمان رسیدن از روی ساعت شمار ماشینش

برای ناهارای یهویی وسط جاده و بیابون پشت صندوقش
و از همه بیشتر برای صبحا مدرسه بردنش

برای هر سری که سر صبح ساعت ۷ غر میزد سینا درس بخون تو کنکوری نمیخونی
برای تونل توحید
برای ترافیک خیابون کمالی
برای روزای بارونی که بخاریو تا ته میزد و نیاز نبود مسیر مترو تا مدرسه رو زیر بارون برم

و بیشتر از همه برای خودش وقتی پشت فرمون اهنگ داریوش پلی میشد ولوم رو تا ۵۰ میبرد بالا باهاش میخوند و هیچی براش مهم نبود ، حتی سلامت گوش ما:)

خوش طینت دبیر شیمیمون گفت از نظر من دانش آموز کنکوری روزی فقط باید ۸ ساعت به تایم غذا و خوابش اختصاص بده
یعنی روزی ۱۶ ساعت درس بخونیم

آیا میشه؟
من برای صحت سنجی این ادعا قصد دارم امروز دوشنبه ۲ بهمن رو با برنامه خوشطینت درس بخونم
پس ساعت ۴ صبح از خواب بیدار میشم و هر چند ساعت یک آپدیت از میزان پیشروی خودم میزارم

برای اینکه حواسم پرت نشه در طول روز از تلگرام لاگ اوت میکنم که میزان استفاده از گوشیم به صفر میل کنه

از اونجایی که بازه های من ۷۰ الی ۷۵ دقیقه هستش ۱۳ تا باکس میچینم که مطمئن شم بیکار نمیشم!
......
آپدیت اول ؛ ۷ صبح
۴ صبح بیدار شدم ، حتی یادم نمیاد چیکار کردم ، فقط میدونم الان ۷ صبح هست!

آپدیت دوم ؛ ۲:۱۰ بعد از ظهر
تا الان از ۷ ساعت موجود ۶ ساعتشو خوندم
طبق گفته خوشطینت من همین الان هم تمام زمان مورد نیاز برای خواب و غذا رو مصرف کردم
و ۱۰ ساعت دیگه دیگه مونده در حالی که تا پایان روز ۹:۵۰ باقیست...:)
به ۱۶ که نمیرسیم حداقل ۱۳ رو تاچ کنیم!

آپدیت سوم ؛ ساعت ۲۰:۴۵

کتابخونه تعطیل شد و از ۷ صبح تا اینجای کار ۱۱ ساعت و ۱۵ دقیقه درس خوندم
باکس آخر سخت ترین باکس هست چون یه گپ بزرگی به نام برگشت به خونه وشام بینشه
همچنان با ایده آل های خوش طینت ۳ ساعت فرق داریم🥶

آپدیت آخر ساعت ۲۳:۲۰
برگشتم خونه و دیدیم به به شام کله پاچس
ولی گپ سنگینی نیافتاد و ۲ ساعت دیگه فیزیک و هندسه رو تست زدم و الان خسته نیستم هنوزم! فقط میدونم بیشتر از این ادامه بدم فردایی در کار نیست

متاسفانه ادعای خوشطینت درست بود ؛ میشه
ولی هر روز نه!

تقریبا میشه گفت تمام و کمال فعالیت من در فضای مجازی

چه در متا و تلگرام و چه در بلاگفا و سمپادیا همگی یچیز مشترک داشتن

اونم آیدی و هویت من بود
@SinaSabetifard

اونم یک دلیل داره

من هستم موجودی اجتماعی

برای همین خیلی عذابم میده چه اینجا چه در ناشناس تلگرام نمیدونم مخاطب پیامم کیه

دست کم در ناشناس توانایی این رو دارم که بتونم پاسخ بدم ، اینجا همون امکان هم خیر!

برای همین خیلی ممنون میشم خودتون با حرفتون با هم مطرح بشید

حتی اگر میخواید انتقاد کنید

هفته قبل نوشتم که میرم و 2 هفته دیگه میام و مینویسم موفق شدم یا نه

خب این هفته یک آزمون قلمچی برگزار شد و رتبم شد 183 بین 3500 نفر

شاهکار ماجرا هندسه یازدهمم بود که رتبه 2 کشوری شدم

و البته یچیزی ، بعد از اینکه اینجارو باز کردم متوجه پیام یک دوست عزیزی شدم که گفته بود خدایی تو دیگه ننویس خیلی چرت و خنده دارن

به نظرم نظرش قابل تامله ؛ شاید من نباید اصلا بنویسم:)

ولی خب این رو بدونید من هیچ ادعایی تو نوشتن ندارم و اصلا هم دلم نمیخواد از غم هام بنویسم ولی خب اینو از خدا باید پرسید که چرا این همه غم برای یه نفر؟

من خیلی اینجا نوشتن رو دوست دارم

یعنی خیلی بهتر از گفتن دردای اینجا به یک شخص خاص هست

اینجا کسی نیست که بزور خودش اومده باشه هر کسی اینجارو میخونه با میل خودشه

ولی خب

یه کمی دارم از مسیر کنکوری خوندن فاصله میگیرم

میخوام قبل از اینکه چپ کنم ، درست کنم مسیر رو

برای همین 2 تا پلن پیش رویم هست

اولین پلن

یا من 6 بهمن ساعت 6 عصر میام اینجا و مینویسم که تونستم و ادامه این مسیر رو مینویسم

یا 6 بهمن میام اینجا میگم نه تنها نتونستم بلکه بدتر هم شد و خب یک خداحافظی 6 ماهه میکنم

فارغ از هر نتیجه کنکورم باز هم قراره بنویسم اینجا به عنوان یک انسان دغدغه مند


امیدوارم اون مسیری پیش رویم باز شود که خودم و شما میخواهید

ممنون:)

سلاممم

میدونم عادت کردید که من هر وقت اومدم اینجا یا از دردی نالیدم یا خبر بدی اینجا منتشر کردم یا از کسی انتقاد کردم

خلاصه اینجارو به قولی بیت الحزن کردم!

ولی خب امروز میخوام یه گزارش عملکرد یک ماه و 10 روزه بدم

دوست ندارم اتفاقات بد گذشته رو بازگو کنم

صرفا بدونید که پدرم شامگاه یکشنبه پنجم آذر هزار و چهارصد و دو دچار سکته مغزی وسیع شد

در حدی که در نتایج سی تی اسکن نصف مغز پر از خون بود!

و دکترا گفته بودن هیچ کاری نمیتونیم براش انجام بدیم جز اینکه دعا کنید و یکمی هم صبر!

خلاصه روز های پر استرسی بود طوری که من سر کلاس گوشی در میاورم اس ام اس میزدم مامانم که بابا چطوره

هفته اول فقط میگفت سینا هیچ فرقی نکرده گفتن براش دعا کنید....

و همینطوری داشت زمان میرفت و بابام هوشیاریش بین 5 تا 7 متغیر بود

مامانم همیشه از بیمارستان بر میگشت گریه میکرد میگفت هنوز بی هوش نگهش میدارن ، اینتوبش کردن و ...

نمیدونم چی شد ولی یکشنبه 12 آذر دقیقا یک هفته بعد

به هوشش آوردن ؛ هوشیاری تا 9 بالا اومد چشاش ارادی اینور اونور میشد ؛ صداش میزدی روشو بر میگردوند

انگار معجزه شد

جدا معجزه شد چون دکترا فقط سعی کردن به مغزش فشار نیاد

و خب همینطوری روند رو طی کرد اما

یکی از دکترا نظریاتی ارائه دادن که قابل تامله

اول اینکه تایم حدودی سکته 2 تا 3 بوده و ما حداقل 4 ساعت زمان از دست دادیم

دوم اینکه مشکل ژنتیکی بوده و ممکنه به ما هم ارث رسیده باشه

سوم اینکه در تکلم تا اخر عمر مشکل دار خواهد بود

چهارم اینکه در بهترین حالت 40 درصد توانایی نیمه راست بدنش بر میگرده

پنجم اینکه باید حداقل یک ماه icu بخوابه

و ...

همه چی داشت خوب پیش میرفت قرار بود 21 آذر به بخش منتقل بشه که یهو DVT کرد

ایجاد یک لخته جدید تو پای راست

همه دوباره رفتیم تو شوک

نکنه این لخته به سمت مغز حرکت کنه

نکنه امبولی بشه

و ....

که پروسه درمان دوباره اورژانسی شد و دو هفته ما رو به عقب انداخت

این روز ها گذشت و از پنج شنبه آوردیمش خونه

خیلی میگه میخنده

خیلی با نمک شده

حواسش به همه چیز هست

امشب دیدم داره به نوشابه دست نشون میده گفتیم چی شده میخوای

گفت نه

گفتیم نخوریم؟

گفت نه

بردیم سمتش دیدیم گیر داده چرا در نوشابه رو محکم نبستیم

و یادشم افتاده من کنکور دارم هی میگه درستو بخون

و امیدوارم این روز ها هم تموم شه برن

و شاد و سلامت بشیم....

نادیده گرفته شدن تلاش هام تو این 1 سال اخیر به خصوص توسط خانواده بیشترین دردی هست که تحمل میکنم

اینکه من از نظرآن ها کنکوری نمی خوانم و رتبم در خیال آن ها 2000 3000 می شود و از نظر آن ها همین رتبه هم با 20 هزار فرقی ندارد:)

البته که پلن خودم ونتیجه آزمون ها حاکی از آن هست که رتبم بسیار بهتر از این خواهد شد اما

اینکه تلاش هایم نادیده گرفته می شود واقعا ناراحت کننده هست

امشب آنقدر ناراحت شدم که بی اختیار زدم زیر گریه ، گفتم واقعا کجای مسیر را اشتباه آمدم ، اینکه بعد از یک روز پرفشار به خانه بیایم و بگویند نه ، تو کنکوری نمیخوانی و موفق نخواهی شد حاصل ره کج کجای مسیرم بود؟

دو کتاب تست میخواستم که بابام گفت تو که نمیزنی برای چه میخری(در نهایت خریدم) ، همین ها رو هم نزدی تا الان

"الکی هم ادای ناراحت و تحت تاثیر گرفته ها رو در نیار که میدونم بازم به کار خودت ادامه میدی"

اما آنقدر ناراحت شدم که خودش اومد عذرخواهی برای اینکه حس ناکافی بودن داشته ام

گفتم که اگر این روند را ادامه دهیم در اینده به مشکل میخوریم

اگر از من توقع دارید کنکوری باشم من هم از شما توقع دارم کنکوری باشید

من بیشتر از هر چیزی به انرژی مثبت نیاز دارم نه اینکه "نمی توانم" و "نمیخواهم"

اگر نمیخواستم 6 سال از عمرمو در سطح بالا درس نمیخواندم چون نمی خواهم که آدم ویژه ای شوم

اگر نمیخواستم هیچ وقت حاضر نمی شدم بین مسافرت و درس خواندن ، درس خواندن را انتخاب کنم

اگرنمیخواستم هیچ وقت دنبال راز موفقیت رتبه برتر ها نبودم چون اساس بدردم نمیخورد

اگر نمیخواستم حاضر نبودم 1 سال از عمرو برای چیزی نمیخواهم هدر دهم.

آنقدر حالم بد شد که حتی حس میکنم بهترین دوست این روز هایم نمی تواند کمکی بهم بکند و من فقط ذهن او را هم در گیر مسائل میکنم...

پس حتی او را هم در جریان نخواهم گذاشت که ناراخت من نشود:)

9 فروردین 1402
انارور

9 فروردین 1402
انارور

11 فروردین 1402
نوشهر

در 3 سال گذشته بالغ بر 30 و چند بار به شمال سفر کرده ام.(تمام عید های 99 ، 1400 ، 1401 را هم شامل میشود ) ، اما شاید حسرت این سفر که مدرسه می برد و خیلی هم امکانات خوبی ندارد را تا چند سال به دل داشته باشم چون تمام این 30 و چند سفری که رفتم با خانواده ام بود این یکی با بچه های مدرسه...

من خودم اگر بهم اپشن انتخاب همراه سفر رو بدهند حتما خانواده را انتخاب می کنم ، ولی خب طبق چیزی که شنیدم و طبق چیزی که خودم دیدم اینجور سفر های گروهی خاطرات باحال تری به همراه دارند که خب من از تجربه کردن اونها بی نصیب شدم..

البته نمی دانم که آیا دوستانی که من دوست داشتم با آن ها در این سفر باشند هم همین حس را دارند یا نه ، شاید اصلا خوشحال شدند که من دراین سفر نیستم،نمیدانم.

البته که حتی اگر پدربزرگم هم فوت نمی کرد خانواده ام اجازه رفتن بهم نمیدادند ، اول اینکه با اتوبوس بود(من تو کل عمرم 10 بار هم سوار اتوبوس نشدم)،دوم اینکه شرایط اسکان خوابگاهی بود که هم خودم و آنها از این فضا ها دوست ندارند ، سوما مکان و تایمش بود (اگر پدربزرگم فوت نمیکرد احتمالا خودمان هم برای سفر به شمال میرفتیم(منطقه نوشهر)) که خود طبعا من گزینه خانواده رو انتخاب میکردم.

خلاصه تو این 11 سال و نیمی که به مدرسه می روم این اردو اولین و آخرین سفر برون استانی بود که می توانستم بروم .
تقدیر و سرنوشت من مخالف این کار شد ، مثل خیلی از اتفاقات های دیگر زندگیم

شاید چند سال دیگر به طریق مختلف با یکی از آنهایی که در این سفر هستند به سفری در این دنیا برویم ، ولی مطمئنا همه آنها را نمیتوان یک جا جمع کرد.

از امروز sinasabetifard.blogfa.com به تاریخ می پیونده و الان ساعات پایانی عمر تقریبا 2 سالشو میگذرونه...

حس کردم که این وبلاگ قراره سالیان طولانی کنار من باشه و میزبان حرف های دل و مغزم باشه پس ترجیح دادم با اسم و رسم قشنگ تری به کارش ادامه بده...

طی روز های آینده (شایدم ساعات آینده) این وبلاگ از ادرس sinasabetifard.ir در دسترس خواهد بود....

اصولا میگن باید برای تابستون برنامه چید که خداروشکر این مسئولیت بزرگ از من سلب شده و خود مدرسه برنامه میچینه برامون...

ولی این تابستون علاوه بر اینکه من برای خودم برنامه ای ندارم خودشم برنامه ای برای خودش نداره!!!

سال پیش یورو و المپیک بود

پیارسال مراحل حذفی لیگ قهرمانان اروپا

سال قبل تر ترش برنامه های ورزشی بدون محدودیت!!!

امسال رسما هیچ خبری نیست به لطف قطری ها جام جهانی قرار هست آبان ماه وسط مدارس برگزاز بشه(در اینکه 2 سری قبلی جام جهانی استارت تابستون بود)

خبر خوب اینه این جام جهانی آخرین جام جهانی هست که محصلم

و خبر بهتر ترش اینکه تا المپیک بعدی تنها 2 سال مونده:))

امسال از هر نظری متفاوت تر از سال های قبل بود!!!

سالی که آنلاین شروع شد و حضوری به پایان رسید...

سالی که مدرسمو بخاطر تغییر دوره عوض کردم و اولاش خوب شد نشد

اخرش هم به خوبی که میخواستم تموم نشد...

با اینکه عرف جامعه میگه باید 3 ماه استراحت کنی برای سال جدید و انگاری و من کمتر از 1 ماه فرصت دارم برای ریکاوری:))

تنها چیزی که به ذهنم میرسه اینه که این یک ماه رو تا میتونم از نظر جسمانی و روانی سالم و خوب برم جلو که تا 2 سال از این خبرا نیست مثل اینکه..:)

این هم یک عکس یادگاری

#دوره35

عملا همه بچه ها از اینکه داره سال تموم میشه خوشحالن منتهی این بستگی داره کجا درس میخونی،تو حلی تهران (همون یک) از این خبرا نیس متاسفانه

واقعا موندم چ کنم....

تازه از امسال قراره برا سال بعد هم یجور آزمون ورودی بگیرن...

سال پیش رو تصور میکنم که خوشحال بودم قراره آزمون نهایی بدم:))

راستی روز سمپاد مبارک...

فیلم روزی روزگاری در هالیوود(once upon a time in hollywood)فیلمی جذاب با داستانی به نظرم قوی بود.

دی کاپریو،برد بیت و مارگارت رابی

داستان بر میگرده به حدود 50 سال قبل.

از نظر بصری 2 حالت داره:

1)آمریکا انقدر پیشرفته بود و باحال بوده
2)اینا دروغ جلوه دادن

خودم میگم گزینه 1 محتمل تره.

فیلم تو دسته کمدی دسته بندی میشه،و ته بندی خوبی میتونست داشته باشه،داستان همون طوری که خود کارگردان گفت بهو متوقف شده انگاری:)

من که دوستش داشتم و به نظرم چیز باحالی بود.

فیلم سوم داستان عاشقانه(Marriage story) هست.

فیلمی با بازی اسکارلت جوهانسون و آدام درایور

این فیلم داشت نحوه جدایی دو زوج عاشق (جدا عاشق هم بودن من نمیدونم چرا تا لحظه آخر داشتن طلاق میگرفتن)

فیلم قشنگی بود،خداروشکر هیچ صحنه خاصی که نشه با خانواده دید نداشت.

منتهی ممکنه از یک نواحتی فیلم کمی خسته شید.چون تهش میدونید میخوان جدا شن.

عاشقی اون ها اونقدر قوی بود که حتی موکل هاشون نتونستن دروغ های درست درمونی براشون پیدا کنن.

اگر دوست داشتید میتونید ببینید از سایت های معتبر.

بعد از امتحانات ترم میشه گفت بهمن و اسفند بهترین موقع برای دیدن فیلم هست(اگر مث من میخواید هم درس بخونید هم فیلم ببینید)

این فیلم رو بطور اتفاقی پیدا کردم،خلاصه داستانی که سایت نوشته بود این بود:"گروهی از دانشمندان نجوم...."همین رو که خوندم فهمیدم این فیلم مخصوص من هست.

واقعا فیلم خوبی بود با بازی بسیار زیبا دی کاپریو و جنیفر لارنس،قاعدتا اسپویل نمیکنم فیلم رو.بدرد کسایی میخوره که یه فیلم کمدی،درام دوست دارن.

داستان خوبی هم داشت بر خلاف فیلم های آبکی ایرانی:)

بعد از اینکه دوباره کرونا گرفتم،(اونم امیکرون)

تازه 2 دوز واکسن زده بودم!!!

من هنوز زندم!!!

هم خودم هم مدرسه هم رفتیم تو فاز عید...

همیشه از اول مهر بدم میومد،چون اول مهر به معنی پایان 3 ماه تفریح و فکر ازاد بود.

اما به لطف مسئولین مدرسه حلی 5 و حلی 1 دیگه مهر فرقی برام نداره چون مدرسم از مرداد شروع میشه:)

سلامم!!

خداروشکر از اون روزی که پست قبلی رو گذاشتم خیلی بهترم....

تقریبا همه علايم رفتن...

حقیقتا از 1 اسفند سال 98 نه من و نه انواع و اقسام کرونا،چشم دیدن همدیگر رو نداشتیم، هم من ازش دوری می کردم هم اون از من، بعد از 17 ماه این کرونا آپدیت شده بود که به من حمله ور شد ، البته که نمیدونست من به یه ویروس نمی بازم!!!

فکر کنم از این نوع جدیدش یعنی دلتا گرفته باشم ، میگن تو جوونا بیشتر شبیه سرما خوردگی هست.

درست هم هست برای من تا الان شبیه یه سرما خوردگی عادی بوده ، تب ، سرفه خلط دار ، کمی سرگیجه حاصل از دارو های مصرفی ، دل درد حاصل از خوردن آبِ میوه های خام ، ولی گرفتگی بینی ندارم:)

تو موقعی که کرونا دارید؛به طور چشم گیری میزان دستشویی رفتنتون افزایش پیدا میکنه،تقریبا ساعتی 1 بار...

قسمت سخت اینه شما مزه رو نمی فهمید هیچ،این دارو های بی مزه رو هم میخورید،یهو قیمه مزه قرص ویتامین ث تلخ شده میده، و برای کسی که به چایی علاقه ای نداره مثل من هم سخته چون چایی حال عمومیتون رو خیلی بهتر میکنه...

ولی رعایت کنید ، من هم 17 ماه رعایت کردم حتی الان هم خودم نگرفتم بهم دادن(یعنی من نفر اول نبودم که گرفتم تو خونمون)

این کرونا 2 3 روز اول علائم نداره ولی شما ناقلی.

پس نمیشه تو خونه کنترلش کرد...

حالا این ایام مصادف شده با المپیک و شروع کلاس های تابستونیم...

انشالله سالم باشید،سالم بمانید...

............

31 تیر 1400

...actually I'm not a talented guy

it means that I get everything that I have by my self(No one give me those Even God!!)

I'm not an athlete buy have bronze medal in ping-pong (in the team rank) district 5 compettion,Tehran(December 2019)

then I Have Green belt in self defence(until December 2019)

in the other part I can program as a amateur programer (c++)

I know a little about PhotoShop(specially 2019 version)

a little about edius pro 8

.and a little about Tehran's bourse