راستش خیلی از اعضای اینجا فکر میکنن که اینجا اولین جایی بوده که من کمی مینویسم شروع به نوشتن کردم ولی خب اینطور نیست...
۱۴ دسامبر ۲۰۱۴ اولین حضور من تو فضای مجازی بود ؛ یک پسر ۹ سال که تصمیم گرفت اکانت فیسبوک داشته باشد!
یادمه اولین چیزی که پست کردم نمره اولین ترم زبانی بود که رفتم ؛ ۲۰ شده بودم و فکر کردم که پست کردن این میتونه جذاب باشه
سال بعد که دسترسی به فیلتر شکن سخت و نصب بودنش تو موبایل بی معنی بود به اینستاگرام و تلگرام روی آوردیم ؛ دسامبر ۲۰۱۵؛ هنوزم اولین اکانتم رو یادگاری نگه داشتم و بعدا هم توییتر ؛ دسامبر ۲۰۱۷
با اومدن کرونا و وبلاگ مدرسه علامه حلی ۵ ، از محیط وبلاگ خوشم اومد ، اردیبهشت ۱۴۰۰ تصمیم گرفتم برای خودم یک وبلاگ هم اونجا داشته باشم ، فضاشم مناسب ترین مکان برای نوشتن بود اصلا مخصوص نوشتن!
تا اسفند ۱۴۰۱ همین منوال ادامه داشت ؛ تقریبا ۲ سال اونجا مینوشتم و فقط خودم اونجارو میخوندم چون هیچکس روحش از اونجا بودن خبر نداشت!
که دیگه گفتم باید یک بستری باشه هم بشه توش نوشت مثل توییتر ، هم عکس و فیلم اپلود کرد مثل اینستاگرام و همه مهم تر بشه با آدمای هم سن و رنج و شبیه خودم در ارتباط باشم که خب یک گزینه داشتم ؛ تلگرام!
رفتنم به حلی ۵ بهونه ای شد که اینجارو هم داشته باشم ، البته هیچ تصوری از اینجا و انقدر بزرگ بودنش رو نمیکردم!
بعد از یکسال واقعا توقع این حجم از استقبال رو نداشتم وقعا ممنونم❤️ ، تصور خودم در بهترین حالت ۶۰ ۷۰ نفر بود ( تازه با حساب کردن بچه های کلاس خودمون و حتی یادمه موقعی که ۱۰۰ تایی شد گفتم ۲۰۰ تایی شدنش برا بعد کنکور!) و احتمال کمی میدادم اصلا استقبال بشه ، چون خودم یکی از اصلی ترین مخالفای اینجور مسائل بودم و هستم(همیشه قبل اینکه چیزی پست کنم از خودم میپرسم این چیزی که میذارم اصلا چیز خاصی توش وجود داره؟یا نه)
تو این یکسال فارغ از هر چیزی نهایت سعیمو کردم اینجا جوری نباشه که فقط من باشم و یک تعدادی خواننده ، سعی کردم از موضوعاتی بنویسم که دغدغه اکثرمونه و بیشترمون باهاش سر و کار داریم و کمی هم طنز بی نمک بهش اضافه کنم و بهانه ای شه که راجبش صحبت کنیم و البته جاهاییم از چیزای شخصی کمک گرفتم ؛ امیدوارم بعد از کنکور هم اینجور مسائل دوباره بتونن اینجا حضور پیدا کنن به عنوان یک مسیر جدید...
در کل همیشه سعیم بر اینه انرژی مثبت بدم ، چیزی که این روزا خیلی نیاز داریم....
