سینا ثابتی فرد||Sina Sabetifard

دو هفته دیگه ۱۲ سال تحصیل و سبک زندگی و جو دور و برم و خیلی چیزای دیگه برای همیشه به اتمام میرسه


همیشه منتظر این لحظه بودم ولی الان که فکر میکنم دوران قشنگی بود ، حداقل برای من و شاید خیلی ها


فکر نکنم هیچ محیطی مثل مدرسه پیدا بشه ، جایی که با هم بزرگ شدیم ، با هم درس خوندیم ، با هم غصه خوردیم ، با هم کامل شدیم ، با هم رویا پردازی کردیم با هم تفریح کردیم و در نهایت با هم به اتمام رسوندیمش


دلم برای بچه های حلی ۱ خیلی تنگ میشه ، امیدوارم یروزی یجایی یجوری یه طریقی دوباره دور هم جمع بشیم!

من برای کلمات ارزش قائل میشم ؛
آشنا، هم مدرسه ای ، دوست ، دوست صمیمی ، رفیق

اینا دایره کلمات من برای آدمان ، خب هر چقدر بریم جلوتر تعدادشون کمتر میشه ، طوری که کلا ۳ تا رفیق دارم

امروز اونی که ایرانه و طلا نشده ، ناهار مهمونم کرد بنده خدا ، به همه گفت من مهمون کردم:/

حالا موجودی کارتم ۱۰ تومن بودا:/ ولی خب به قولی مرام معرفت

دو ماه پیشم روز تولدش هر کی پول ناهار خودشو داد(البته ۲۰۰ فاکینگ تومن بود نفری تقسیم ۲ کردیم که متنوع تر بخوریم) ولی خب من به همه(تقریبا ۳۰۰ خواننده کانالم) گفتم کل ناهار و گیمنت رو اون حساب کرده و من نظاره گر بودم

خلاصه قدر رفیقاتون بدونید که دنیا به همین چیزاش قشنگه

این ایده تو مترو کتاب خوندن ایده ای عالی بود

بجای اینکه از اون تایم پرت داخل مترو که نمیشه درس خوند برم سراغ گوشی که چند وقتیه جز حاشیه چیزی برام نداشته یکی از اون 3 تا کتاب اهدایی خواهرم رو شروع کردم به خوندن و 40 صفحشو خوندم

مود من تو هر صفحش این بود چقدر حق داره میگه و این باعث شد بازم ادامه بدم

ایشالله تا آخر اسفند 3 جلد کتاب رو بخونم


چون کتابای روانشناسی هست درگیری ذهنی نداره اصولا فکر کنم و درگیری ذهنی ندارم ولی آرامش ذهنی ؟ چرا چرا چرا

تقریبا میشه گفت تا اولین مرحله از ماراتن دو ماهه کنکور کمتر از 80 روز مونده

وضعیت آمادگیم تو دروس پایه خیلی خوبه و 12 ام هم بگی نگی رسوندم تراز آخرین قلمچیم 6500 شد!

بر خلاف خیلی ها که کنکور اردیبهشت رو مدنظر قرار دادن برای من همه آزمون ها از یک درجه اهمیت قرار داره و پایان رسمی کنکورم رو ساعت 11 روز پنج شنبه 6 تیر میدونم و بعد از دیگه این ورژن از سینای سمپادی برای همیشه به خاطره ها می پیونده

قطعا دلم میخواد خیلی از جاها تغییر کنم

سبک زندگی ، رژیم غذایی ، استایل و در نهایت استایل بدنیم

و دوست دارم که بهتر شده باشم و بتونم به ایده آل های خودم برسم

چه به عنوان یک مهندس نخبه چه به عنوان یک دانشجوی پخمه!

امروز ۲۲ بهمن هست ؛ برای خیلیا راهپیماییه ، برای خیلیا شمال و جوجه برای خیلیا خوابه برای یسریا کاره و برای من دیگه هیچ کدوم از اینا نیست...

۲۲ بهمن امسال اولین سالی هست که بابا محمود برای همیشه از میون ما رفته...

با اینکه ۹۰ سالش بود ولی هیچ وقت ، هیچ وقت ، هیچ وقت به فکر رفتن نبود ، همیشه جنس حرفاش مثل جوون ۱۸ سال بود البته ، جوون ۱۸ سال های قدیم ، الان کی به آینده امید داره
حتی سال آخرم که تولدشو تبریک گفتم به شوخی بهم گفت یه تخفیف بده صفر ۹۰ رو بردار ۹ بمونه بیشتر عمر کنیم

متاسفانه ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ بر اثر سرطان پیشرفته برای همیشه از میان ما رفت

آخرین چیزی که ۲ ۳ روز قبل فوتش از بابام میخواست دو چیز بود : "عمر ، سلامتی"

امروز اتفاقی رفتم سر دوربین فیلم برداریمون

آخرین باری که فیلم گرفتیم مراسم بله برون دختر عمم بود و قبل تر از اون تولد مامانم

و خب مامانم و بابام کنار هم نشسته بودن

بابامو دیدم انگار اون فیوز خاطراتی که خاموش شده بود روشن شد

تمام کاراش و رفتاراش مثل نور از تو مغزم رد شد

و البته اولش برام عجیب بود

بابام دست راستشو چقدر خوب داره تکون میده

عه داره صحبت میکنه

چقدر صورتش تپل تره

وقتی میخنده لبخندش کج نیست

و .....

اینارو دیدم دیگه دلم نمیخواد برم شمال

اونجا هر تیکش یه خاطره داره که بدجوری آدم رو می رنجونه!

بدون بابا هم؟ معلومه که کیف نمیده

سلام ؛

چند وقتیه از اصل خودم دور شدم ، تقریبا 1 سال

و این داره من رو به شدت آزار میده ؛ چی شد اصلا که تصمیم گرفتم اینطوری باشم؟

انقدر سبک
انقدر ساده بین
انقدر منزجر کننده بودن

ولی هر چی هست خودم الان خودم رو دوست ندارم

من اون سینایی رو دوست دارم که معروف بود که کیفیت روابطش با دوستاش خیلی بالاست و کمیتشون خیلی کم

الان چی؟

نمیدونم چی شد و چه در من گذشت که کمیت روابطم به شدت بالا رفته و کیفیت هاشون در حد علی آباد ممسنی

و خب این برای یک انسان تلاشگر برای پیدا کردن شخصیت واحد اصلا خوب نیست

هر چی هست میدونم من این نبودم و نمیخوامم اینطوری بمونم ، چون نه برای خودم خوبه ، نه برای دیگران

همیشه دلم میخواد 100 درصد توانمو تو دوستی هام بذارم الان چیزی نزدیک به 5 درصده و خب اصلا خوشحالم نمیکنه و میدونم طرف مقابل هم این رو میفهمه

یادمه اینجا وقتی این متن رو نوشتم خوشبینانه ترین حالت های ممکن رو نوشتم
یعنی گفتم ایشالله ماه دیگه میتونه کم کم از تختش بلند شه قدم کوچیک برداره و دستشم بلند و کوتاه کنه خوبه قدم قدم بهتر میشه تا ۶ ماه دیگه

ولی خب ، تنها جایی که پیش بینی من خیلی بدبینانه تر از وضع حال بود همین جا بود!!

دیروز بردیمش سرکارش ، خودش از دم در تا آسانسور مرکز رو سرپایینی با واکر رفت و اندازه ۶ ۷ کارتن و کیسه مدارک شخصی تشخیص داد که باید بیاریم

تمام ۶ ۷ کارتن و کیسه مدارک رو اومد خونه نشست رو مبل چک کرد و فیش های وامش رو پیدا کرد داد دست من ، دیدم واقعا فیش ها ملزم به پرداخته اونو انجام دادم بازم گیر داد بهم ، بعد نیم ساعت کد گشایی به سند خونه رسیدیم که متوجه شدیم در رهن بانک برای وام هاست و باید فسخ رهن کنیم!(من حتی نمیدونستم که فسخ رهن چی هست)

یچیز جالب که هنوزم باهاش روبرو هستیم اینه که جواب یسری سوالات رو فقط با یه فرمت میدونه
یعنی ۲+۲ نمیتونه بگه چیه
ولی بهش بگیم ۲ تا سیب سبز داریم ۲ تا سیب قرمز کلا چند تا سیب داریم میگه "چااار"

یا مثلا خوندن رو نمیتونه، ولی از تو کانتکای گوشیش مامان بزرگم رو پیدا میکنه؛ زنگ میزنه احوال پرسیشو میکنه و تهشم یه خدااااا حافظ غلیظ میگه
(هیچ کدوم از کانتکای بابام عکس ندارن)

البته که دیروز ازش خواستیم بین یسری اسم رندوم اسم خودشو پیدا کنه و کرد ولی خب کامل نیست و امیدوارم سری بعدی که نوشتم ، این مرحله هم آنلاک شده باشه!

آمین❤️

اصلی ترین دلیلی که بابام دوست نداشت من بیام رشته ریاضی این بود که بیشتر فضای شغلی ریاضی به صورت کارمندی و حقوق بگیریه!

و خب حقم داره به نظر خودمم خیلی جای مانور نداره و بدرد من نمیخوره!

و خب قرار بود تحت هر شرایطی استارت آپ خودمو داشته باشم و من کارمند کسی نباشم

دیشب یکی از همکاراش پیشنهاد داد از 2 3 ماه دیگه هفته ای 2 3 روز برم پیششون کار کنم و بعد کنکورمم هفته ای 3 روز

کارای سبک البته حسابداری و حسابرسیه و کلا اینجور کار های کامپیوتری

و دیگه حقوق ایناشو نپرسیدم ولی فکر نکنم بیشتر از ماهی 5 6 تومن باشه که خب به نظر خودم نمیصرفه


ولی خب من کنکور دارم و از همه چیز مهم تر الان برام کنکورمه و احتمالا این پیشنهاد کاری رو علل حساب رد کنم

ولی خب رزومه خوبی میتونه باشه

یکی از زیر مجموعه های انرژی اتمی!

2 هفته پیش قرار گذاشتم که 2 هفته دیگه بیام بگم موفق شدم یا نه

راستش هر وقت یاد 6 بهمن پارسال میوفتم دلشوره میگیرم نکنه امسال هم همین بشه؟!

ولی خب

من از دو هفته اخیر 3 تا آزمون دادم ، 2 تا قلمچی ، یدونه حلی سنج

نتیجه جفت آزمون های قلمچی فوق العاده بود ؛ قلمچی اولی رو 6800 شدم و رتبه 150 کشوری ؛ قلمچی دوم رو هم 6500 شدم رتبه 740 کشوری

از نتیجه های قلمچی راضیم

ولی از نتیجه حلی سنج اصلا!!

البته خب دو تا مسئله مهم وجود داره
جفت قلمچی ها رو انلاین دادم و حلی سنج رو حضوری

ولی خب بیشتر از اون چیزی که ماجرا رو مبهم میکنه سبک آزمون هاست

من تو قلمچی هیچ استرس و فشاری بروم نیست و با خیال راحت رو سوالا فکر و تمرکز میکنم و مطمئنم نتیجم خوبه

ولی داخل حلی سنج ؟ خیر

هر سری استرس دارم وای نکنه درصدم بد شه فلانی بیاد بگه فلان بیسار

خلاصه

چیزایی که این 2 هفته بهش دست یافتم اولا یه مطالعه 13 ساعته واقعا با کیفیت بود

و اینکه اگر درست بخونم میشه

برای همین دلم نمیاد اینجارو ترک کنم

میخوام از همه مسیر چیزی به یادگار بمونه....

امروز روز جالبی نبود اصلا

از صبحش یچیز باورنکردنی دیدم اعصاب و روانم به هم ریخت درست شدم

بعد از ظهر یه خبری که میدونستم رخ میده رو شنیدم و بازم اعصاب و روانم به هم ریخت!
خبر خیلی ساده بود

داداشم اس ام اس زد

"ماشین بابا رو تحویل دادیم"


ماشین بابام یچیزی شبیه مستاجر بودن بود
ماهی یه مقدار خاص میدادیم و کل تایم برای ما بود ماشین ، از این ماشین های پلاک مخصوص و محدودیت دار نبود و منم خیلی خوشحال بودم امسال قراره دیگه تحویل بدیمش و ماشین خودمون رو تحویل بگیریم ، تیگو ۸ پرو !

ولی خب این یه خطی که داداشم نوشت فلش بکی بود به وسعت ۲۷۰ هزار کیلومتر!
و خب انسانیم دیگه ، دلمون برای لحظه هایی که میدونیم دیگه هیچ وقت تکرار نمیشن تنگ میشه برای همین کل باکس گسسته یه دست تست میزدم اون یکی دست دستمال به دست!

دلم تنگ میشه

برای اون شمال رفتن هایی که صندوق ماشین با سلام و صلوات بسته میشد
برای مهندسی باربند بستن هایی که سخت میزون میشد
برای جاده و چالوس رانندگی بابام و خواب عمیقم بغل پتو و بالشت

برای تخمین زمان رسیدن از روی ساعت شمار ماشینش

برای ناهارای یهویی وسط جاده و بیابون پشت صندوقش
و از همه بیشتر برای صبحا مدرسه بردنش

برای هر سری که سر صبح ساعت ۷ غر میزد سینا درس بخون تو کنکوری نمیخونی
برای تونل توحید
برای ترافیک خیابون کمالی
برای روزای بارونی که بخاریو تا ته میزد و نیاز نبود مسیر مترو تا مدرسه رو زیر بارون برم

و بیشتر از همه برای خودش وقتی پشت فرمون اهنگ داریوش پلی میشد ولوم رو تا ۵۰ میبرد بالا باهاش میخوند و هیچی براش مهم نبود ، حتی سلامت گوش ما:)

خوش طینت دبیر شیمیمون گفت از نظر من دانش آموز کنکوری روزی فقط باید ۸ ساعت به تایم غذا و خوابش اختصاص بده
یعنی روزی ۱۶ ساعت درس بخونیم

آیا میشه؟
من برای صحت سنجی این ادعا قصد دارم امروز دوشنبه ۲ بهمن رو با برنامه خوشطینت درس بخونم
پس ساعت ۴ صبح از خواب بیدار میشم و هر چند ساعت یک آپدیت از میزان پیشروی خودم میزارم

برای اینکه حواسم پرت نشه در طول روز از تلگرام لاگ اوت میکنم که میزان استفاده از گوشیم به صفر میل کنه

از اونجایی که بازه های من ۷۰ الی ۷۵ دقیقه هستش ۱۳ تا باکس میچینم که مطمئن شم بیکار نمیشم!
......
آپدیت اول ؛ ۷ صبح
۴ صبح بیدار شدم ، حتی یادم نمیاد چیکار کردم ، فقط میدونم الان ۷ صبح هست!

آپدیت دوم ؛ ۲:۱۰ بعد از ظهر
تا الان از ۷ ساعت موجود ۶ ساعتشو خوندم
طبق گفته خوشطینت من همین الان هم تمام زمان مورد نیاز برای خواب و غذا رو مصرف کردم
و ۱۰ ساعت دیگه دیگه مونده در حالی که تا پایان روز ۹:۵۰ باقیست...:)
به ۱۶ که نمیرسیم حداقل ۱۳ رو تاچ کنیم!

آپدیت سوم ؛ ساعت ۲۰:۴۵

کتابخونه تعطیل شد و از ۷ صبح تا اینجای کار ۱۱ ساعت و ۱۵ دقیقه درس خوندم
باکس آخر سخت ترین باکس هست چون یه گپ بزرگی به نام برگشت به خونه وشام بینشه
همچنان با ایده آل های خوش طینت ۳ ساعت فرق داریم🥶

آپدیت آخر ساعت ۲۳:۲۰
برگشتم خونه و دیدیم به به شام کله پاچس
ولی گپ سنگینی نیافتاد و ۲ ساعت دیگه فیزیک و هندسه رو تست زدم و الان خسته نیستم هنوزم! فقط میدونم بیشتر از این ادامه بدم فردایی در کار نیست

متاسفانه ادعای خوشطینت درست بود ؛ میشه
ولی هر روز نه!