سینا ثابتی فرد||Sina Sabetifard

عام حتی نوشتن این کلمات پشت سر هم به طور معنا دار هم برام سخته

من بعد از اون شکست سنگین تو رابطه ای که اگر الان به عقب بر میگشتم محترمانه اجازه شروعش رو نمیدادم که اونطوری تموم بشه ؛ به خودم و دوستای بنده خدام قول دادم دیگه سرم تو کار خودم باشه

این داستان هفته قبل خیلی برام ارزشمند بود که خودم رو الویت قرار دادم و به نظر خودم از یک نقطه دوبار گزیده نشدم اما یه عامل پنهانیم داشت که نمیدونم اون چقدر اثر گذار بود

یادمه وقتی ۹ سالم بود ؛ شایدم ۱۰ سالم بود رفته بودیم شمال ؛ رستوران عطاویچ ؛ رستوران سوت و کور ؛ ما بودیم و یه میز روبرویی

یه دختر داشتن ؛ موهای بور ؛ چشم آبی ؛ تپل و از همه مهم تر شکمو و خوشتیپ ؛ دختر اون زمان فکر کنم ۶ ۷ سالش بود

حالا تیپ من چی بود؟ لباس صورتی رئال مادرید ؛ زیرش یدونه پلیور ؛ موها مدل سربازی

و نمیدونم چیشد از دختر خوشم اومد ؛ بچه بودم خب عقل نداشتم ؛ یادمه رستوران موسیقی گذاشته بود و با اون موسیقی من داشتم دنس ریز میزدم!

و این علاقه اونجایی بیشتر شد که دیدم من که دو تا همبرگر سفارش دادم ؛ اون دختر هم یدونه پیتزا خانواده سفارش داده

این ماجرا رو اونقدر داشتم جدی میگرفتم که به بابام زور میکردم تروخدا شماره پلاک ماشینش رو برداریم:)

از این ماجرا حدودا ۱۰ سال میگذره ؛ من هنوزم تمام جزییات اون دختر رو که کلا ۳۰ دقیقه دیدمش کامل یادمه هنوز چهرش حک شده رو مغزم و از یادم نمیره

این همه نوشتم چی بگم

از علاقه مندی های بی دلیل ؛ به صرف ظاهر

خیلی غیر منطقی هست ها ؛ یعنی وقتی طرف ندونی کیه ؛ چیه ؛ علاقش چیه بدرد نمیخوره

ولی نمیدونم ؛ از اون روز اولی که سر کلاس فیزیک دیدمش ؛ به دلم نشست ؛ الان ۲ ماه میشه هم کلاسی بودیم ؛ این ترم هیچ کلاس مشترکی نداریم

کلا هم شاید ۳ ۴ دفعه داخل تلگرام حرف زدیم(من مسئول اطلاع رسانی کلاس تی ای بودم به طور تلویحی و ووت دست من بود)

بر خلاف ۹ سالگیم که داشتم تقلا میکردم دلشو به دست بیارم ؛ این سری جونی برام نمونده بود ؛ البته این که اطمینان هم ندارم طرف داخل رابطه هست یا نه هم بی تاثیر نیست
چون خیلی کصافت بازی هست بدونی و بخوای کسیو هوایی کنی

به هر حال هنوزم چهره اون دختری که ۱۰ سال پیش دیدم رو یادمه ؛ حسم میگه این یکی مورد هم یادم میمونه ؛ نمیدونم شاید بعدا حسرت بخورم که کاری نکردم ؛ شاید هم به خودم ببالم که اسیر دل نشدم

خدا بزرگه:)

خب ما دو ماه هم هنوز نشده رفتیم دانشگاه ؛ به طور دقیق بخوام بگم ۲۸ مهر روز اولی بود که رفتیم دانشگاه و واقعا تا ۲ هفته اول ؛ هیچ کس ؛ هیچ کسی رو به طور جدی نمیشناخت

هفته گذشته متوجه شدم شخصی داخل دانشکده خودمون از من خوشش میاد

حالا چه متر و معیاری داشته رو نمیدونم ؛ فقط میدونستم از من خوشش میاد

اما خب ما خودمون رو بهتر از هر کس دیگه ای میشناسیم ؛ میدونیم چی برامون زوده ؛ چی برامون دیر هست و از این دست موارد

به طور علنی خودش بهم نگفت ابتدا ؛ یکی از هم دوره ای هامون گفت ؛ به اون هم گفتم نه

اما رفتار و برخورد هاش سر کلاس های مشترکمون جوری نبود که انگار واقعا متوجه شده باشه نه

زل زدن های عجیب و معذب کننده ؛ آهنگ و متن های ناشناس ؛ این ها نشون میداد که نه انگاری به گوششون نخورده

دیگه بعد از داستانی تصمیم گرفتم بهش بگم من میدونم شما از من خوشت میاد و من اهل این کار ها نیستم

یعنی یکبار تجربه کردم به مدت کوتاه و میدونستم که منی که نه

استقلال مالی دارم ؛ نه بلوغ فکری دارم ؛ نه حتی شرایط خانوادگی درست درمونی که دارم ؛ بدرد رابطه پوچ و بی هدف نمیخورم

حالا بماند برخی فاکتور ها و رد فلگ هایی هم که دارم رعایت نشده بود اما خب در وهله اول این ها مهم تر بود که نداشتم

خلاصه من به طور رسمی و علنی ؛ نه خودم رو گفتم ؛ امیدوارم درکم کنه و ضربه در غرورش تلقی نشه:)

خیلی وقت بود که داخل آزمون های اصلی زندگیم ناموفق بودم ، خسته شده بودم ، بالاخره تموم شد

ریاضی ۱ : ۱۹.۷۵

فیزیک ۱ : ۱۸.۵

شیمی ۱ : ۱۷.۲۵

شناخت کشتی : ۱۹

مهارت های زندگی دانشجویی : ۲۰

تفسیر قرآن : نمیدانم!

امیدوارم ادامه این مسیر هم خوب در بیاد:)

واقعا از ۵ آذر پارسال تا ۵ آذر امسال سطح اهمیت رخداد هم دور و بر همه خانوادمون عوض شده ، بهتره بگم جابجا شده

حق هم داریم به نظر ، به نظرم تا وقتی سلامتی نباشه ، هر چیم که باشه ، باز هم میفهمی یک مسئله مهم کم شده حالا شما میخوای ۱ بیلیون دلار سرمایه داشته باش ، معدل ۲۰ باش ، بهترین سطح اجتماعی رو داشته باش و ...

اون هفته اول که سکوت اختیار کرده بودم ؛ ترسناک ترین هفته زندگیم بود ؛ بابا با هوشیاری ۳ رسیده بود ؛ نصف مغز پر از خون ؛ اینتوبه و سکوت مطلق ؛ اما نمیدونم چرا ؛ حس میکردم درست میشه ؛ امید داشتم ؛ براش نوشتم ؛ اینجا

واقعا روزای سختی بود ، در ادامه این روز های سخت ، شیرینی های نسبی(از عوارض فیزیک ۱) هم داشت

اولین قدم زدن دوباره ، اولین روزی که بعد از ۳۴ روز برگشت خونه ، اولین بیرون از خونه رفتن دوباره ، اولین رفتاری از بابای سابق نشون دادن دوباره ، اولین سفر دوباره ، اولین چک کردن حساب های بانکیش و گیر دادن به پرداخت کردن به موقع قبضاش دوباره و .....

بابا خیلی تغییر کرده ، به قولی آپدیت شده ، بعضی هاش رو هنوز درک نکردیم ، اما هنوزم بابای قدیمه ، هنوزم بعضی وقت ها سر مسائل کوچیک الکی حساس میشه و پیگیر میشه ، هنوزم وقتی بیرونم ۵ ۶ بار زنگ میزنه دقیقا کجام ، چقدر تا خونه مونده ، هنوزم تو تمام مناقشاتی که با خواهرم داریم ما ۲ برادر ، چشم بسته حق رو به خواهرم میده ، هنوزم موقع رانندگی ما اعتقادی به ویز و نشان و مپ نداره و خودش باید آدرس بده و ...


این یک سال گذشت ، شانس آوردیم بدتر از این نشد ، شانس آوردیم سختی هایی تحمل کردیم که تهش ناکامیت نشد

امیدوارم امسال ، سال بهتری باشه ، توقع عالی شدن ندارم ، بالاخره ایرانی هستیم ، هممون باهم رشد و پسرفت میکنیم اما هنوزم امید داریم


به امید سلامتی همه

آمین❤️